Wie is Anne?

Hoi, ik ben Anne, 35 jaar en ik woon samen met mijn vriend William, mijn hond Rhino en mijn 18 skinny cavia’s in Overpelt in België. Sinds 2020 heb ik een carrière switch naar de koeltechniek gemaakt. Mijn hobby’s zijn wandelen met mijn hond, deelnemen aan shows met mijn cavia’s en lezen. Paardrijden is ook een grote hobby, ik heb jaren op een dressuur/spring stal gewerkt, daar maakte ik de jonge paarden zadelmak en bracht ik ze uit op wedstrijd. Met een aantal dieren heb ik op een behoorlijk niveau in de sport gereden. Paardrijden doe ik op het moment helaas niet meer maar dat komt (hopelijk) wel weer terug.

Waarom de koeltechniek?

Mijn vader was koelmonteur en ik was op zoek naar een nieuwe uitdaging toen koeltechniek toevallig op mijn pad kwam. Ik had totaal geen technische achtergrond (ik ben eigenlijk paraveterinair dierenartsassistente) dus die uitdaging had ik gevonden. Het heeft mij letterlijk bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben ontzettend blij dat ik mezelf heb gepushed en dat ik heb bereikt waar ik vandaag de dag ben.

Hoe is het als vrouw om te werken binnen de koeltechniek?

Bij mijn eerste werkgever heb ik het ontzettend moeilijk gehad. Helaas werd ik daar totaal niet serieus genomen en zagen ze me als een grapje/wandelende barbie pop met een schroevendraaier in haar hand. Toen mijn contract daar niet werd verlengd ben ik een paar maanden terug gevallen in mijn oude vakgebied, namelijk als veearts assistente op de kraamafdelingen van een varkensbedrijf. Maar dat werk ging zo in tegen mijn eigen principes dat dat niet lang geduurd heeft. Ergens bleef het knagen dat ik een jaar lang alles van mezelf had gegeven om de titel koelmonteur te verdienen dat ik na een extra duwtje in mijn rug van mijn vriend en mijn oude nieuwe collega Tom toch bij Smeva heb gesolliciteerd. Ik dacht dat ze me daar ook wel weer een sukkel zouden vinden maar niets was minder waar, het was het beste dat ik ooit had kunnen doen. Ik werd serieus genomen, mocht vragen stellen, leren en fouten maken en ik werd niet behandeld als een of ander poppetje, ik was gewoon ‘one of the guys’ en daar ben ik mijn oude collega’s heel dankbaar voor. Zonder hun, de steun van mijn leeraar Rob v.d Veerdonck die altijd in mij is blijven geloven, mijn vriend, mijn ouders en broer was ik nooit op dit punt beland. Als vrouw ik de (koel)techniek moet je stevig in je schoentjes staan, niet op elke slak zout leggen en gewoon een ‘grote bek’terug geven als dat nodig is. Maar de mannen zijn ontzettend lief voor me, we kunnen een grapje maken, samen lachen maar als er een probleem is of iets anders serieus kunnen we dat ook bespreken. En ik zou het niet anders willen.

Wat vind je het leukste van je werk?

Het leukste om te doen vind ik solderen, dat kan ik echt de hele dag doen!
Ook vind ik het leuk dat er elke dag een nieuwe uitdaging op me te wachten staat, dat ik elke dag iets nieuws kan leren en dat ik voorlopig ook nog niet uitgeleerd ben.